Zakażenia układu oddechowego u ciężarnych

Zakażenia dróg oddechowych są najczęstszą przyczyną wizyt u lekarzy rodzinnych, a także najczęściej występującą w ciąży dolegliwością. Zazwyczaj jednak choroby te nie są przyczyną poważnych powikłań ciążowych.
Z obserwacji klinicznych wynika, że szczyt zachorowań przypada na okres jesienno-zimowy, to jest między wrześniem a kwietniem. W tym czasie występuje nasilona aktywność wirusów i bakterii w środowisku a także wzrost podatności błon śluzowych na inwazję drobnoustrojów.

Jakie są objawy infekcji dróg oddechowych?

Oczywiście zależą one od miejsca lokalizacji czynnika chorobotwórczego.
W zapaleniu zatok przynosowych obserwujemy wyciek z nosa wodnistej lub ropnej wydzieliny, zatkanie nosa, spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła, wywołujące uczucie drapania w gardle, kaszel, ból głowy.
W ostrym zapaleniu gardła występuje złe samopoczucie, ból gardła, czasami nudności i wymioty.
W zapaleniu krtani charakterystyczny jest dyskomfort przy mówieniu i połykaniu, kaszel, chrypka.
W zapaleniu oskrzeli i zapaleniu płuc podstawowe objawy to ból w klatce piersiowej, kaszel, wykrztuszanie śluzowej lub ropnej wydzieliny, duszność, przyspieszony, czasami świszczący, oddech.
We wszystkich wymienionych powyżej zakażeniach występuje stan podgorączkowy lub gorączka oraz. w zależności od lokalizacji infekcji: objawy nieżytu nosa, zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej gardła i migdałków, wysięk na migdałkach. Osłuchując klatkę piersiową stwierdza się zaostrzenie szmeru pęcherzykowego, trzeszczenia, świsty, furczenia szmer oskrzelowy.
Opieka nad kobietą ciężarną jest opieką kompleksową. W przypadku schorzeń wikłających przebieg ciąży, takich jak zakażenia dróg oddechowych, należy skonsultować się u lekarza ginekologa i lekarza rodzinnego, który postawi rozpoznanie i zaleci dalsze postępowanie.

Pamiętaj!

Ostry proces zapalny dróg oddechowych może uaktywnić czynność skurczową macicy, co może być przyczyną porodu przedwczesnego. We wczesnej ciąży stan wiremii lub bakteriemii, czyli obecności wirusów lub bakterii we krwi, może być przyczyną wewnątrzmacicznego obumarcia płodu.
W celu obserwacji ciężarnej i monitorowania stanu płodu może zaistnieć potrzeba kilkudniowej hospitalizacji, ale zależne jest to od stanu ogólnego kobiety i nasilenia objawów infekcji.
W przypadku wystąpienia zakażeń bakteryjnych w I trymestrze ciąży nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka powstawania wad u płodu. Wysoka gorączka może być przyczyną poronienia, porodu przedwczesnego lub wewnątrzmacicznego obumarcia płodu. Zagrożenie porodem przedwczesnym przed 37 tygodniem ciąży jest wskazaniem do rozpoczęcia hamowania czynności skurczowej, czyli podania ciężarnej leków rozkurczowych i tokolityków. W tym przypadku konieczna może okazać się hospitalizacja.
Infekcje wirusowe stwarzają duże ryzyko dla ciężarnej i płodu. Statystyki medyczne podają, że w czasie epidemii grypy wzrasta umieralność kobiet ciężarnych z powodu wirusowego zapalenia płuc. Zagrożone są w takim przypadku kobiety ze zmniejszoną odpornością oraz ze współistniejącymi przed ciążą chorobami innych narządów wewnętrznych.
Choroby wirusowe są uważane za przyczynę wielu występujących w ciąży nieprawidłowości. Zalicza się do nich:
– zwiększone ryzyko embriopatii u płodu (wad wywołanych czynnikiem pochodzącym ze środowiska zewnętrznego, działającym pomiędzy 16 a 60 dniem od zapłodnienia),
– wewnątrzmaciczne obumarcie płodu,
– wady rozwojowe płodu,
– zahamowanie wewnątrzmacicznego rozwoju płodu,
– poród przedwczesny.

Leczenie

Rozpoznanie zakażenia układu oddechowego jest wskazaniem do rozpoczęcia leczenia antybiotykiem. Stosuje się wówczas antybiotyki o szerokim spektrum działania, które gwarantują skuteczne oraz bezpieczne leczenie. Oznacza to, że ich działanie nie będzie miało negatywnego wpływu na rozwój płodu.
Lekami pierwszego rzutu są penicyliny i ich pochodne (najpopularniejszymi preparatami są Augmentin i Amoksycylina). Można podać także cefalosporyny (Zinnat, Sefril). W przypadku uczulenia ciężarnej na wyżej wspomniane leki stosuje się antybiotyki z grupy makrolidów (Erytromycyna).
Leczeniem wspomagającym jest fizykoterapia oddechowa, nawodnienie, tlenoterapia, a także preparaty przeciwgorączkowe, takie jak APAP czy Paracetamol.

lek. med. Jolanta Czyżowska (2007-09-27)

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować