Hipoglikemia

Jest to stan (potocznie zwany „zaostrzeniem cukrzycy” lub „spadkiem cukru we krwi”), obniżonego stężenia glukozy we krwi, w efekcie czego dochodzi do zaburzeń świadomości, od pobudzenia do śpiączki włącznie.
Glukoza stanowi źródło energii dla ośrodkowego układu nerwowego, dlatego nieprawidłowe jej wartości (w szczególności obniżenie) zaburzają funkcjonowanie ludzkiego mózgu.
Przyczyny hipoglikemii to najczęściej:
–  przedawkowanie leków stosowanych w cukrzycy (insulina, tabletki),
–  wzmożony wysiłek fizyczny,
–  zbyt mała zawartość glukozy w pożywieniu w stosunku do zapotrzebowania energetycznego (nieprawidłowa dieta lub brak posiłku szczególnie u chorych na cukrzycę).
Objawami hipoglikemii są:
–  złe samopoczucie, uczucie głodu,
–  spocona skóra,
–  zaburzenia pamięci, agresja, zmiany osobowości, ból głowy,
–  kołatanie serca,
–  zaburzenia widzenia,
–  wzmożona potliwość (mogą występować drgawki),
–  splątanie, zaburzenia mowy,
–  utrata przytomności.
Objawy hipoglikemii łatwo pomylić z upojeniem alkoholowym lub zaburzeniami psychicznymi.
W Polsce ok. 2 milionów osób ma zdiagnozowaną cukrzycę i osoby te są szczególnie narażone na wahania stężenia glukozy (szacuje się, że nawet 30% chorych na cukrzycę co roku przechodzi epizod ciężkiej hipoglikemii).
Należy jednak pamiętać, że hipoglikemia może wystąpić również u ludzi, którzy nie są chorzy na cukrzycę.
Ratownicy medyczni standardowo badają stężenie glukozy we krwi u wszystkich nieprzytomnych pacjentów. Ratownicy działający w ramach KPP u poszkodowanych nieprzytomnych powinni poszukiwać oznak świadczących o tym, że mogą to być chorzy na cukrzycę (np. wywiad zebrany od osób bliskich, peny z insuliną, bransoletka cukrzyka lub pompa insulinowa).
Poszkodowani przytomni sami mogą zgłaszać potrzebę spożycia czegoś słodkiego.
Zadaniem ratownika jest:
–  zabezpieczenie poszkodowanego do czasu przybycia zespołu ratownictwa medycznego,
–  poinformowanie poszkodowanego o stanie, w jakim się znajduje,
–  podanie glukozy w różnej formie (cukier, napoje, np. coca cola, osłodzona herbata), o ile chory jest przytomny i jest w stanie sam wszystko spożyć,
–  stała kontrola według schematu ABC,
–  podanie tlenu,
–  zapewnienie komfortu psychicznego i termicznego.
Pomiar stężenia glukozy jest obecnie bardzo prosty i chorzy na cukrzycę bez medycznego przeszkolenia są w stanie sami takiego pomiaru dokonywać za pomocą gotowych zestawów.
W związku z tym zasadne byłoby rozważenie zmiany przepisów i wyposażenie również ratowników działających w ramach KPP w glukometry, zwłaszcza że podanie glukozy poszkodowanemu może odbywać się również w sposób nieinwazyjny (np. glukoza w żelu).
 
z cyklu Nieurazowe stany zagrożenia życia:
 
Dodano: 2017-09-13
Piśmiennictwo w redakcji

Fragment pochodzi z książki

A. Kopta, J. Mierzejewski, G. Kołodziej (red. Nauk.), Kwalifikowa pierwsza pomoc, Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2016

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować