Znamiona

Spowodowane są miejscowym zwiększeniem liczby naczyń krwionośnych: włośniczkowych lub większych. Występują jako różnej wielkości plamy, guzki lub guzy barwy purpurowoczerwonej bądź sinawej, często umiejscowione po jednej stronie ciała. Niektóre z nich mogą samoistnie ustępować lub rozpadać się i bliznowacieć. Większość z nich stanowi jednak trwałe oszpecenie, wymagające zabiegów leczniczych, jak np. krioterapia, laseroterapia, elektrokoagulacja. Stosowane dawniej metody, jak rentgenoterapia lub wstrzykiwanie do naczyniaka środków powodujących zakrzep i zarastanie naczyń, nie znajdują obecnie miejsca w terapii naczyniaków z powodu zdarzających się poważnych powikłań.

Spowodowane są miejscowym zwiększeniem liczby melanocytów. Jest ich kilka rodzajów. Mogą być plamiste lub wyniosłe nad otoczenie, gładkie lub brodawkujące, owłosione lub nie, barwy – od „kawy z mlekiem” do czarnej.

Niektóre stanowią tylko problem kosmetyczny, inne zagrażają rozwojem najzłośliwszego nowotworu skóry – czerniaka. Ocena tego zagrożenia należy do lekarza. Pacjent powinien jednak wiedzieć, że znamion melanocytowych nie wolno „drażnić”, a więc np. wyrywać z nich włosów, wypalać elektrycznie itp. Zatem znamiona, które są w miejscach stałego drażnienia lub na głowie owłosionej, gdzie włosy maskują wszelkie zmiany – powinny być profilaktycznie usuwane metodą chirurgiczną. W okresie pokwitania, ciąży i po intensywnym opalaniu liczba znamion może się zwiększać. Pacjenci z zespołem tzw. znamion atypowych rodzinnych muszą być pod okresową kontrolą specjalisty.