Fantazje erotyczne – demony nocy

Fantazje i sny erotyczne to nie gotowość seksualna. Między tymi dwoma stanami psychicznymi istnieje dość duża przepaść. Ich pogodzenie i rozwój zależą od płci i wieku.

Zaczynają się pojawiać w okresie dojrzewania, kiedy jesteśmy jeszcze w okresie "dziewictwa” psychicznego i fizycznego. U nastolatków uruchamiają wyobraźnię nieodzowną w późniejszym życiu erotycznym. Przybierają kształty nagiego ciała, atrybutów męskości i kobiecości. Stopniowo fantazjujemy coraz śmielej, a stany te towarzyszą masturbacji (wciąż traktowanej nieufnie i nagannie) oraz kontaktom płciowym.

U nastolatek i młodych kobiet pojawiają się fantazje dotyczące scen erotycznych – najczęściej wyimaginowanych, tzn. takich, których nie doświadczyły i często ku nim nie dążą. Nasycone są romantyzmem i delikatnością. Tymczasem fantazje nastolatków i młodych mężczyzn powracają do sytuacji faktycznych, lub mają charakter inspirujący. Mężczyźni – mniej lub bardziej udatnie – dążą do ich przeżycia na jawie.

Stopniowo pierwotność i wtórność tego, o czym się marzy i dzieje naprawdę, przestaje być taka jednoznaczna. W fantazjach i imaginacjach kobiet pomiędzy 35. a 50. rokiem życia zaczyna gościć wyrafinowana erotyka w tylu odmianach, ile zmieścić się może w sferze namiętności i tęsknot, spełnień i żądz. To bezmiar oceanu. Ponad połowa mężczyzn w tym wieku marzy o seksie grupowym. W wizjach panów około pięćdziesiątki goszczą kobiety dość brutalne, nierzadko bezwstydne i lubieżne, co nie znaczy, że tęsknią oni do nich w życiu.

Wyobraźnia towarzyszy nam często podczas stosunku. Im bardziej jest ona żywa i "wytrenowana”, a nie znamy o niej paru podstawowych prawd, tym bardziej potrafi nas ona zaskoczyć. Jakie są to prawdy? Około 30 proc. kobiet rozbudowuje w swej fantazji to, co się dzieje w ich łożnicy, lub „podstawia” podczas stosunku innego partnera. To nie jest akt zdrady – nic, co byłoby skierowane przeciwko faktycznemu kochankowi. To tylko pewna forma wyrafinowania, pokrowiec naciągnięty na partnera z powłoki cielesnej innego mężczyzny. Widocznie gra była za grzeczna i wyobraźnia podziałała jako stymulator, dodający pikanterii chwili seksualnego zbliżenia. Mała, niewinna perwersja.

Choć 18 proc. kobiet śni się, że zostały wzięte siłą, to w rzeczywistości brzydzą się one gwałtem. Ów powtarzający się obraz przemocy – jeśli nie obsesyjny i wynaturzony – jest raczej natury romantycznej („wziął mnie: ja uległam, musiałam, nie mogłam mu się oprzeć”), a nie świadczy o skłonnościach sadystycznych czy masochistycznych, w zależności od tego, w jakiej kto się roli widzi. A jeśli zdarza się nam śnić o romansie z szefem, to nie oznacza, że mamy ochotę zrobić to na jawie.

Interpretacja i symbolika zdarzeń w naszej seksualnej wyobraźni na jawie i we śnie nie jest tak prosta jak u Freuda. Natomiast faktem jest, że w każdym z nas są dwie istoty. Ta ugładzona, ukształtowana przez tradycję kulturową, i owo "wewnętrzne zwierzę” – odarte z cywilizacyjnych zahamowań. Jeśli wyobraźnia jest śmiała, sięga do naszej głębszej, zwierzęcej natury, to – w efekcie – zadziwia naszą świadomą część psychiki, a ta zaczyna się zaraz wstydzić. Mało w tym względzie o sobie wiemy, bo też dość rzadko partnerzy zwierzają się sobie ze swych marzeń. Nawet pary bardzo ze sobą zżyte nie zawsze ujawniają swe fantazje. Jeśli jednak ich działania realne i fantazyjne się spełniają i uzupełniają, są to po prostu pary szczęśliwe. Gorzej, jeśli tak nie jest.

Kobieta marząca i śniąca o romantycznym kochanku, pieszczącym ją słowem i czynem, której trafi się partner miły, ale fizjologicznie „szybki”, nie zazna z nim satysfakcji. Rozdźwięk między wyobraźnią a rzeczywistością może ją doprowadzić do nerwicy seksualnej albo do oziębłości. Natomiast partnerka świadoma stymulującej roli wyobraźni, swego ciała, nie wstydząca się masturbacji, nawet przy niedoświadczonym partnerze osiągnie satysfakcję, a i on – z czasem – może się w sztuce Erosa podciągnąć.

Nie moglibyśmy zakończyć naszych rozważań bez uwzględnienia w grze erotycznych wyobrażeń takich współczesnych afrodyzjaków, jak pisma, filmy, kasety z gatunku od erotyki do pornografii. Wielu tu się oburza, tymczasem prawo do podniety ma każdy i nie ma się co tego wstydzić. Oczekiwania mężczyzn i kobiet też się w tej sferze różnią. Najgorzej (w sensie akceptacji) oceniane są obrazy stosunków homoseksualnych. Za inspirujące przyjmuje się natomiast sceny z kontaktów heteroseksualnych w parach lub grupach. Mężczyzn bardziej podnieca oglądanie miłości lesbijskiej. Duża liczba kobiet też chętnie na to patrzy – na nieco jednak innej zasadzie. To dla nich rodzaj indukcji – oglądając aktywność seksualną innych kobiet, panie koncentrują się na ich reakcjach, co je w konsekwencji stymuluje. Mężczyźni lubią oglądać seks grupowy w wydaniu: on jeden i dwie kobiety lub ich wianek, na modłę wschodnią. Kobiety wolą odmianę ona jedna – ich dwóch. Te pożywki wyobraźni powinno się traktować z pełną tolerancją. Być może czasem uzupełniają nawet braki we wcześniejszym cyklu rozwoju erotycznego, rekompensują je, dając miernym i biernym kochankom bodziec terapeutyczny.

Fantazje seksualne i sny erotyczne to wielki intymny świat, nie do końca jeszcze zbadany. Jednym z najbardziej zagadkowych przypadków takiej fantazji jest tzw. zespół demona nocy. Pojawia się niezwykle rzadko i tylko u kobiet w fazie zasypiania. Ma charakter okołosennej iluzji, tzn. bardzo realistycznego odczucia bliskości mężczyzny, którego zapach, oddech, dotyk, pieszczoty doprowadzają do najprawdziwszego podniecenia, przed którym nie sposób się obronić i w – efekcie – dochodzi do orgazmu. Te, w istocie swej – fizyczne, odczucia wywołane są zapewne rodzajem seksualnego głodu. Nie uważa się ich za chorobę, ale przy całej niejednoznaczności, sytuuje się w grupie nadmiernej zmysłowości. Niegdyś kobiety, którym się to zdarzało, uznawano za nieczyste, opanowane przez demona, czarownice godne napiętnowania. Określano je też jako mistyczki, przeżywające szalone noce zmysłów. A dziś? Jak powiedziała pewna kobieta z krwi i kości, której orgazm słusznie kojarzy się z przyjemnością: ”... to też jest sposób, ja bym się tym nie martwiła”.