Złuszczenie głowy kości udowej (młodzieńcze biodro szpotawe)

W tej chorobie głowa kości udowej zatraca swoje połączenie z szyjką i ulega ześlizgowi w warstwie komórek przerastających chrząstki nasadowej. Dochodzi do przemieszczenia głowy ku tyłowi i dołowi względem szyjki kości udowej.
Przyczyny tej choroby nie są całkowicie poznane, większość skłania się ku teorii zaburzeń hormonalnych. Występuje u młodzieży znajdującej się przed lub w okresie pokwitania, tj. 10-16 roku życia, dwa razy częściej u chłopców niż u dziewcząt, może występować jednostronnie, lecz częściej obustronnie.
Występuje w dwóch postaciach – typ przewlekły ok. 95% i typ ostry 1 5%.
Postać przewlekła cechuje się powolnym stopniowo postępującym ześlizgiem głowy, która całą swą podstawą przylega do szyjki. W okresie poprzedzającym złuszczenie charakterystyczne są niewielkie pobolewania biodra lub kolana, niekiedy utykanie, ograniczenie ruchów biodra. Z chwilą rozpoczęcia złuszczania narastają dolegliwości bólowe, nasila się utykanie, kończyna zaczyna ustawiać się w rotacji zewnętrznej. Występuje skrócenie kończyny. Ukrwienie głowy jest zachowane.
Postać ostra występuje stosunkowo rzadko i cechuje ją nagłe bolesne przemieszczenie głowy kości udowej u pozornie zdrowej osoby. Głowa ulega nagłemu oddzieleniu od szyjki w warstwie komórek przerastających chrząstki i znacznemu przemieszczeniu.
Pokrywająca szyjkę błona maziowa wraz z przebiegającymi w niej naczyniami ulegają przerwaniu. Ukrwienie głowy jest upośledzone. Przy dalszym przemieszczaniu wszystkie naczynia unaczyniające głowę mogą ulec uszkodzeniu, prowadząc do wtórnej martwicy głowy kości udowej. Obraz kliniczny chorego z ostrym złuszczeniem przypomina w dużym stopniu złamanie szyjki kości udowej. Występuje bardzo silny ból, kończyna jest przywiedziona, zrotowana na zewnątrz i skrócona. Chory wymaga natychmiastowego leczenia szpitalnego.
Leczenie. Ze względu na czas trwania procesu chorobowego średnio 2-3 lata i możliwości wystąpienia postępującego ześlizgu przed zakończeniem zrostu i towarzyszących licznych powikłań leczeniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny.
Do najcięższych powikłań zalicza się martwicę kości udowej i martwicę chrząstki stawowej. W razie wystąpienia takich powikłań konieczne jest kilkuletnie odciążanie kończyny, które jedynie u części chorych może uchronić staw biodrowy przed całkowitym usztywnieniem. Powikłania późne to zmiany zwyrodnieniowo-zniekształcające stawu biodrowego. Przy złuszczeniu jednostronnym należy stale kontrolować drugie biodro, gdyż złuszczenie drugiego biodra może wystąpić z opóźnieniem wielomiesięcznym lub wieloletnim.
Prof. dr hab. med. Tadeusz Niedźwiedzki

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować