Wrodzona stopa końsko-szpotawa

Jest drugą co do częstości występowania deformacją narządu ruchu. Wada ta jest łatwa do rozpoznania ze względu na charakterystyczny kształt stopy.
Najczęściej wrodzona stopa końsko-szpotawa występuje jako wada izolowana i może dotyczyć obu stóp, niemniej jednak możliwe jest jej występowanie z jednoczesnym współistnieniem innych wad. Dlatego podczas badania noworodka z tą wadą należy szukać innych wad wrodzonych. Wada ta występuje w kilku odmianach, dlatego też wczesne rozpoznanie typu zniekształcenia ma istotne znaczenie dla ustalenia sposobu leczenia i rokowania.
Leczenie. Należy rozpoczynać zaraz po urodzeniu dziecka, stwarza to bowiem szansę na usunięcie wady. Powinno być prowadzone przez doświadczonego ortopedę, który dokonuje korekcji wady stopniowo, systematycznie i bez użycia siły. Każdorazowo uzyskanej korekcji towarzyszyć musi jej stabilizacja, aż do uzyskania pełnej korekcji. Utrzymywanie się jakiejkolwiek resztkowej wady powoduje nieunikniony nawrót zniekształcenia.
Leczenie wrodzonej stopy końsko-szpotawej jest trudne, a wynik zależy nie tylko od umiejętności lekarza, lecz również od sumienności i wytrwałości rodziców, ich wiedzy na temat leczenia. Wynik leczenia można uznać za trwały, gdy kościec stopy po zakończeniu leczenia i w czasie wzrostu nie wykaże odchyleń, a mięśnie stopy utrzymają właściwą harmonię w pracy. Ostateczna ocena wyniku leczenia jest możliwa dopiero po zakończeniu wzrostu, jednak decydujące dla dalszego rokowania jest pierwsze 5-7 lat życia dziecka.
Prof. dr hab. med. Tadeusz Niedźwiedzki

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować