Lekarz domowy

Należy pamiętać, że wyniki leczenia zależą w większym stopniu od dobrej pracy lekarza domowego, który jest w stałym, często wieloletnim kontakcie ze swoim pacjentem, niż od pracy jednostek specjalistycznych.
Przede wszystkim właśnie do lekarza pierwszego kontaktu najczęściej zgłaszają się chorzy z pierwszymi objawami nowotworu. Jeżeli lekarz ich nie zlekceważy, jeżeli nie będzie tracił czasu na wielotygodniowe, a nawet wielomiesięczne obserwacje, a badania diagnostyczne ograniczy wyłącznie do wstępnej oceny, może w istotny sposób wpłynąć na możliwość wyleczenia. Jest to trudna rola, ale aż u 80% chorych można wstępnie rozpoznać chorobę nowotworową na podstawie dobrze zebranego wywiadu i podstawowego badania lekarskiego przeprowadzonego w gabinecie lekarza rodzinnego. Podstawowe okresowe badania profilaktyczne (badanie sutków, skóry, badanie ginekologiczne, badanie prostaty) lekarz powinien wykonywać przy okazji innych badań w wyznaczonych wcześniej terminach. Niestety wykształcenie lekarzy ogólnych nie zawsze jest wystarczające. Zdarzają się błędy polegające bądź na lekceważeniu skarg chorego, bądź na obserwowaniu tygodniami, czy guz (naciek) się powiększa, jako próby określenia, czy zmiana ma charakter nowotworowy. Jeżeli pacjent jest zaniepokojony swoim stanem zdrowia, a lekarz pierwszego kontaktu lekceważy podawane objawy, powinien się zgłosić do poradni onkologicznej, w której będzie zbadany na własną prośbę – bez skierowania lekarskiego.
Prof. dr hab. med. Marek Pawlicki

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować