Fizjologiczne zmiany skóry związane z wiekiem

Skóra dziecka, zwłaszcza niemowlęcia, różni się od skóry człowieka dorosłego w wielu aspektach, z których najważniejsze to większa skłonność do odczynów rumieniowych, a nawet pęcherzowych, bardziej alkaliczny odczyn na powierzchni naskórka, mimo dużej liczby gruczołów potowych, mniejsza ich sprawność czynnościowa, obfitszy rozwój tkanki tłuszczowej.
Należy też pamiętać, że w stosunku do małej masy ciała powierzchnia skóry dziecka jest duża (przy urodzeniu przeciętnie 1266 cm2, a po dwóch tygodniach życia – 2129 cm2). Wszystko to powoduje szczególną łatwość przegrzania, ale i wychłodzenia małych dzieci.
W miarę dojrzewania skóra dziecka przybiera cechy skóry dorosłego, przy czym jednak znaczne kłopoty dermatologiczne mogą wystąpić w okresie przed pokwitaniem i w jego trakcie. Są to zwykle zmiany związane z nadmiernym pobudzeniem przez hormony płciowe gruczołów łojowych (np. łojotok, trądzik). Z powodu tych zmian należy wcześnie zgłosić się do lekarza, aby uniknąć trwałych oszpecających blizn. W wieku dojrzałym skóra podlega stałemu działaniu wielu czynników szkodliwych, np. zawodowych. Szczególną uwagę należy zwrócić na szkodliwe działanie promieni ultrafioletowych, których rakotwórczy wpływ udowodniono zarówno badaniami epidemiologicznymi, jak i eksperymentalnymi. Szczególnie osoby o włosach rudych i jasnoblond, których organizm wytwarza zazwyczaj mniej melaniny, i reagujące na słońce odczynem oparzeniowym (zaczerwienienie, a nawet pęcherze) powinny unikać dłuższych ekspozycji na słońce i chronić skórę specjalnymi kremami światłochłonnymi. Jest to także korzystne z innego powodu – promienie słoneczne powodują bowiem zwyrodnienie tkanki łącznej skóry i przyspieszają tworzenie się zmarszczek.
W podeszłym wieku skóra cieńczeje, staje się sucha i pomarszczona, a przy niewielkich nawet urazach łatwo powstają krwawe wylewy.
W dzieciństwie włosy na głowie są zwykle delikatniejsze niż w wieku dorosłym. W okresie pokwitania wzmożony łojotok powoduje często łupież, przetłuszczanie się włosów i początki łysienia typu męskiego. U kobiet w ciąży stan owłosienia na głowie zazwyczaj bardzo się poprawia, a po porodzie włosy gwałtownie ulegają przerzedzeniu. Jest to związane z wahaniami stężenia hormonów płciowych i zazwyczaj po kilku miesiącach wszystko się normalizuje. Pojawienie się u kobiet zarostu na górnej wardze i brodzie jest zwykle sygnałem zaburzeń hormonalnych. W wieku starszym owłosienie na głowie ulega u obu płci przerzedzeniu i siwieniu, natomiast włosy meszkowe stają się twardsze i sztywniejsze; w przedsionku nosa i w zewnętrznym przewodzie słuchowym mogą pojawić się u mężczyzn kępki włosów szczeciniastych.
Prof. dr hab. med. Jadwiga Bogdaszewska-Czabanowska

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować