Przyczyną nagłych lub dość szybko nasilających się zaburzeń mowy są najczęściej uszkodzenia „pola mowy” w półkuli dominującej mózgu, tj. w lewej, głównie w następstwie udaru mózgu (zatoru, wylewu).
Mogą polegać na:
● trudnościach w wysławianiu się,
● wadach wymowy,
● używaniu niewłaściwie dobranych słów, czyniących mowę niezrozumiałą dla otoczenia.
Zaburzenia mowy wymagają porozumienia się z lekarzem w celu:
● wykluczenia zamroczenia w następstwie świadomego (np. usiłowanie samobójstwa) lub przypadkowego przedawkowania leków; wówczas to wezwanie pomocy lekarskiej jest bardzo pilne,
● wykluczenia stanów przedśpiączkowych w przebiegu chorób metabolicznych lub zatruć endogennych, np. śpiączka w cukrzycy, w niewydolności nerek (mocznica), w niewydolności wątroby,
● ukierunkowania dalszego leczenia (najczęściej szpitalnego).
W postępowaniu przedlekarskim należy:
● ułożyć chorego w pozycji półsiedzącej,
● zapewnić choremu spokój,
● wezwać lekarza, zwłaszcza w przypadkach, kiedy zaburzenia mowy wystąpiły nagle, niespodziewanie, u osób z nadciśnieniem tętniczym, po nadmiernym nasłonecznieniu, kiedy współtowarzyszą im drgawki, niedowłady itp.
Prof. dr hab. med. Kazimierz Janicki
Fragment pochodzi z książki
Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011
Komentarze (0)
Dodaj swój komentarz