Rzeżączka

Jest to choroba wywołana przez dwoinkę rzeżączki (zwaną też gonokokiem). Zakażenie następuje prawie wyłącznie w wyniku stosunku seksualnego z osobą, która na błonach śluzowych dróg moczowo-płciowych ma wydzielinę ropną zawierającą te bakterie.
Objawy: u mężczyzn 5-7 dni po stosunku pojawia się ból i pieczenie w cewce moczowej oraz śluzowo-ropna lub ropna wydzielina z cewki. Po kilku tygodniach objawy zmniejszają się i stan zapalny staje się przewlekły. U kobiet zazwyczaj ostry okres zakażenia nie jest przez nie zauważony (tzw. upławy są wiązane z innymi przyczynami), a do lekarza chora zgłasza się już z przewlekłymi zakażeniami, jego powikłaniami lub wówczas gdy stosunek seksualny doprowadził do ostrego zakażenia u jej partnera. Nie leczona rzeżączka zarówno u mężczyzn, jak i kobiet zajmuje coraz wyższe odcinki układu moczowo-płciowego, doprowadzając do rozmaitych powikłań (np. zapalenia przydatków u kobiety, najądrzy u mężczyzn, zapalenia stawów, a nawet posocznicy).
Dwa pierwsze wyżej wymienione powikłania mogą stać się powodem bezpłodności. Kobieta chora na rzeżączkę może zakazić nią w trakcie porodu dziecko, co grozi poważnymi zmianami ocznymi. Zapobiega temu zakropienie do worka spojówkowego każdego noworodka 1% roztworu azotanu srebra. Wykonanie tego prostego zabiegu jest obowiązkiem każdego fachowego pracownika służby zdrowia, który odbiera poród.
Leczenie rzeżączki jest dość proste (odpowiednie antybiotyki), powinno jednak być prowadzone przez dermatowenerologa, gdyż konieczne jest zbadanie i leczenie partnera seksualnego, a po leczeniu w odpowiednim czasie kontrola w kierunku kiły (możliwość mieszanego zakażenia obu chorobami).
Prof. dr hab. med. Jadwiga Bogdaszewska-Czabanowska

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować