Nietrzymanie moczu – jak i gdzie leczyć?

21-letnia pacjentka z astmą zgłosiła się do poradni z powodu nietrzymania moczu. Dolegliwość pojawia się przy kaszlu. Pacjentka zastanawia się u jakiego specjalisty powinna się leczyć.
Nietrzymanie moczu (NM) u kobiety to zagadnienie będące w kręgu interwencji i urologów, i ginekologów. Dotyczy 30% do 60% osób po 65 roku życia.
Pojęcie nietrzymania moczu jest dość szerokie. Wyróżnia się jego kilka typów, o różnym podłożu i sposobie leczenia. Żeby sprecyzować z jakim typem nietrzymania moczu mamy do czynienia, konieczne jest wykonanie badań urodynamicznych. Ich przeprowadzenie można czasem odroczyć i stosować leczenie objawowe, ale jeśli nie przynosi ono efektu po kilku miesiącach, wykonanie badań jest niezbędne. Z pewnością konieczna jest także wizyta u ginekologa, bo objawy NM często towarzyszą zmianom związanym z menopauzą, różnego stopnia obniżeniu narządu rodnego. Nietrzymanie moczu może występować w przebiegu zakażeń układu moczowego, więc wykluczenie infekcji jest niezbędnym elementem diagnostyki. 
Jednym z typów NM jest wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNM), związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem mięśnia zwieracza cewki moczowej. Wyciek moczu pojawia się przy kaszlu, wysiłku fizycznym, śmiechu, generalnie w sytuacjach zwiększających ciśnienie w jamie brzusznej, które przenosi się na pęcherz moczowy. Niewydolna cewka moczowa nie potrafi powstrzymać wycieku moczu. W tym rodzaju nietrzymaniu moczu dużą rolę odgrywają właściwe stosunki anatomiczne między dolnymi drogami moczowymi a narządem rodnym. WNM występuje u kobiet po licznych ciążach i porodach, w starszym wieku, z obniżeniem bądź wypadaniem narządu rodnego. Metodą leczenia z wyboru jest leczenie chirurgiczne, odtwarzające prawidłowe warunki anatomiczne. Wśród metod operacyjnych na pierwszy plan wychodzą operacje slingowe, polegające na wszczepieniu syntetycznej taśmy w celu podparcia cewki moczowej. Zabiegi wykonywane są drogą pochwową, okres hospitalizacji jest krótki, powrót do sprawności fizycznej dość szybki. Szansa na całkowite wyleczenie jest bardzo duża. Leczenie farmakologiczne WNM ma niewielką skuteczność.
Kolejnym rodzajem nietrzymania moczu są parcia naglące, inaczej zwane nadreaktywnością pęcherza moczowego. W wyniku niekontrolowanych skurczów mięśni pęcherza dochodzi do wycieku moczu, którego pacjentka nie potrafi powstrzymać. Chora zgłasza częste parcie na pęcherz moczowy, częste oddawanie niewielkiej ilości moczu. Za wystąpienie nadreaktywności pęcherza odpowiadają zaburzenia neurologiczne. Metodą z wyboru jest leczenie farmakologiczne. Postać mieszana nietrzymania moczu łączy cechy WNM i pęcherza nadreaktywnego.
Czwarty typ to nietrzymanie moczu z przepełnienia, będące wynikiem zalegania nadmiernej ilości moczu w pęcherzu. Jedną z przyczyn może być przeszkoda w odpływie moczu, np. wypadanie narządu rodnego. Należy pamiętać o wpływie żeńskich hormonów płciowych na stan i funkcjonowanie dolnych dróg układu moczowego. Estrogeny podawane dopochwowo mogą ograniczać parcia naglące. Nie można jednak uznać stosowania estrogenów za samodzielną i skuteczną metodę leczenia NM, ale jest ważnym elementem przygotowania błony śluzowej narządu rodnego do przezpochwowych operacji nietrzymania moczu. Reasumując, nietrzymanie moczu u kobiet często wymaga interwencji ginekologicznej.
lek. Aneta Kowalska – Kańka
Informacje z poradni forumzdrowia.pl mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem.
lek. Aneta Kowalska-Kańka Klinika Położnictwa i Ginekologii, Instytut Matki i Dziecka w Warszawie (2010-05-10)

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować