Miedź

Miedź pełni rolę kofaktora enzymów zaangażowanych w metabolizm tłuszczów, węglowodanów. Około 90% ustrojowej miedzi związane jest z ceruloplazminą, białkiem transportowym surowicy krwi produkowanym w wątrobie. Miedź wydalana jest wraz z żółcią.

Kiedy wykonujemy?

1. Podejrzenie choroby Wilsona – choroby związanej z nieprawidłowościami wbudowywania miedzi do białka nośnikowego, ceruloplazminy.

2. Podejrzenie choroby Menkesa – uwarunkowanego genetycznie zaburzenia wchłaniania jonów miedzi.

3. W czasie żywienia pozajelitowego.

4. Diagnostyka marskości wątroby.

Materiał do badania: surowica.

Przygotowanie do badania: na czczo (co najmniej 8 godzin).

Przebieg badania: jednorazowe pobranie krwi z żyły łokciowej.

Czas oczekiwania na wynik: 1 dzień.

Norma: 12,6-25,2 µmol/l (8-160 µg/dl).

Uwagi: Miedź znajduje się głównie w wątrobie i kościach. Uczestniczy w syntezie otoczki nerwów – mieliny, a także – w produkcji melaniny. Bierze udział w ochronie komórek przed wolnymi rodnikami, tworzeniu białek tkanki łącznej, mineralizacji tkanki kostnej oraz syntezie cholesterolu i prostaglandyn. Zaburzenia wbudowywania miedzi prowadzą do nadmiernego odkładania jonów tego metalu w wątrobie, mózgu, nerkach i rogówce oka.

Aktualizacja: 2017-01-10