Kamica moczowa

Kamica moczowa, zwana też kamicą nerkową, występuje najczęściej między 30 a 50 rokiem życia.
Jej rozwój związany jest ze skłonnością do wytrącania z moczu rozpuszczonych w nim składników mineralnych lub organicznych. Znajdujące się w moczu kryształki mineralne zlepiają się i tworzą w drogach moczowych mniejsze lub większe konglomeraty. Małe kamienie zostają wydalone z moczem albo zalegają w drogach moczowych, najczęściej w miedniczce nerkowej i powiększają się stopniowo wskutek odkładania się na ich powierzchni coraz to nowych złogów mineralnych. Do najczęstszych należą kamienie szczawianowe, moczanowe i fosforanowe. Drobne kamienie mogą zostać wydalone z nerki wraz z moczem. Większe pozostają w miedniczce i prowadzą nieuchronnie do postępującego uszkodzenia miąższu nerki wskutek zastoju moczu i zakażenia.
Objawy. Najczęstszym objawem kamicy moczowej jest silny, ostry ból, umiejscowiony w okolicy lędźwiowej, promieniujący ku dołowi w kierunku pęcherza, cewki i zewnętrznej powierzchni uda, zwany kolką nerkową. Zazwyczaj zjawia się on nagle. Towarzyszą mu nierzadko nudności i wymioty oraz wzdęcie. W kolce nerkowej chory odczuwa silny ból przy lekkim uderzeniu w okolicy nerki brzegiem dłoni lub pięścią. W moczu stwierdza się zazwyczaj obecność krwinek czerwonych. Objawy te pozwalają zidentyfikować ból na tle kamicy, jednak ani chory, ani jego otoczenie nie powinno decydować, czy chodzi tu rzeczywiście o atak kamicy nerkowej. Należy w każdym takim przypadku zwrócić się do lekarza.
Do czasu przybycia lekarza można choremu podać środek rozkurczowy (np. No-spa) i przeciwbólowy (np. Pyralginum, paracetamol) oraz przyłożyć na okolicę lędźwi poduszkę elektryczną lub termofor.
Rozpoznanie. Po przebytym napadzie kolki nerkowej należy bezwzględnie poddać się dalszym badaniom. Konieczne jest nie tylko badanie moczu, ale również badanie USG i ewentualnie radiologiczne układu moczowego.
Leczenie. Należy przystąpić też do systematycznego leczenia, mającego na celu zapobieganie powstawaniu nowych kamieni, powiększaniu się istniejących i występowaniu napadów bólowych. Stosuje się wówczas odpowiednią dietę, picie dużej ilości płynów, szczególnie moczopędnych wód mineralnych, np. woda Jana, oraz środki rozszerzające drogi moczowe, które ułatwiają wypłukanie kamieni. Duże kamienie nerkowe, których samoistne odejście nie jest możliwe, usuwamy współcześnie za pomocą litotrypsji (kruszenie kamieni falami wstrząsowymi wytwarzanymi zewnątrzustrojowo). Przypadki, w których istnieje zakażenie bądź zmiany zastoinowe w nerce, wymagają niekiedy leczenia operacyjnego.
Prof. dr hab. med. Marian Barczyński, Dr med. Marcin Barczyński

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować