Hiperlipoproteinemie, zwane też hiperlipidemiami, są to stany zaburzeń przemiany materii charakteryzujące się zwiększeniem zawartości różnych frakcji tłuszczów w osoczu krwi.
W ostatnich latach zwrócono na nie szczególną uwagę jako na stany predysponujące do szybszego i bardziej intensywnego rozwoju miażdżycy oraz jej skutków w postaci np. choroby niedokrwiennej serca, zawałów serca, nadciśnienia tętniczego.
Sprzyjać temu ma zwiększenie frakcji cholesterolu o tzw. niskiej gęstości (LDL), a ochronnie działać zwiększenie frakcji o wysokiej gęstości (HDL).
Wyróżnia się hiperlipoproteinemie pierwotne, u podłoża występowania których leży predyspozycja genetyczno-dziedziczna, oraz hiperlipoproteinemie wtórne (zwane też objawowymi), będące tylko jednym z objawów w przebiegu różnych innych zaburzeń metabolicznych organizmu.
W zależności od tego, które z frakcji ciał lipidowych uległy zwiększeniu (cholesterol, trójglicerydy, fosfolipidy, wolne kwasy tłuszczowe), wyróżniamy kilka typów hiperlipoproteinemii pierwotnej. Ma to dość istotne znaczenie dla doboru właściwego leczenia farmakologicznego.
Rozpoznanie hiperlipoproteinemii lub innych zaburzeń przemiany tłuszczowej jest możliwe tylko w wyspecjalizowanych laboratoriach.
Leczenie. Jest długotrwałe, ale dość skuteczne. Może je prowadzić wyłącznie lekarz przy okresowej kontroli laboratoryjnej.
Jako skuteczne leczenie zaleca się:
● aktywność ruchową zwiększającą zapotrzebowanie energetyczne,
● różnorakie leki obniżające w ten lub inny sposób stężenie lipidów,
● odpowiednią dietę ograniczającą nie tylko tłuszcze stałe, ale także proste węglowodany, przy jednoczesnym zwiększeniu w niej ilości błonnika; szczegóły patrz rozdz. 33 – Żywienie.
Prof. dr hab. med. Kazimierz Janicki
Fragment pochodzi z książki
Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011
Komentarze (0)
Dodaj swój komentarz